Als u zoals ik regulier onderwijs in Nederland heeft genoten, dan bent u waarschijnlijk in een situatie terechtgekomen waar dat wat aan u is onderwezen en dat wat om u heen gebeurt twee geheel verschillende dingen zijn.
Wat er gebeurde achter de muur in de jaren ’80…
Terwijl mensen in de DDR werden beroofd en belastinggeld werd besteed
aan muren en het afluisteren van de communicatie van de gehele
bevolking, spraken de Nederlandse regering, staatsmedia en het onderwijs
schande van zo’n soort samenleving. Wij, Nederland, waren een vrije
sociale markteconomie en als zodanig veel beter dan dat. Althans, dat
werden we geacht te geloven.
Op verzoek van mijn school bezocht ik eind jaren ’80 Berlijn en
omgeving. In mijn herinnering van Oost-Berlijn waren de straten schoon,
de prijzen laag en de mensen erg vriendelijk. Er was bijna geen reclame
op straat of op gebouwen. Op kleding stonden geen grote reclameslogans.
Een PR-mevrouw van de DDR was voortdurend bij onze groep en legde de
voordelen van het communisme uit en wat voor geweldige dingen de staat
had bereikt. Oost-Berlijn zag er uit als een kleine provinciestad met
meer dan een miljoen inwoners.
…en het verhaal over wat er daarna gebeurde
Samenlevingen zijn in staat om slechts een beperkte hoeveelheid
hulpbronnen (arbeidstijd, belastinggeld) te produceren. Als er veel
creatieve energie door sociale onderdrukking eronder word gehouden en
geld word besteed aan surveillance en muren dan win je het niet op het
gebied van de economie. Daarom ging de Sovjet-Unie ten onder.
Maar in die tijd, het begin van de jaren ’90, ging het niet langer over
het handhaven en waar mogelijk exporteren van de sociale
markteconomie. Het ging over het leggen van het fundament voor het
ontmantelen van de welvaartsstaat in West-Europa, het zover mogelijk
terugdringen van Rusland, en de Duitsers te brengen in een situatie waar
ze alleen economisch mochten winnen. Wat zij dan ook hebben
gedaan.
In Nederland, dat geen vijand meer had, had de staat de keuze om een
echte democratie te worden, waar je bijvoorbeeld je burgemeester
zou kunnen kiezen. Zij koos er voor om deze keuze niet te maken.
Dus “het Westen” had tijdens een eenmalige periode de kans om alles ten
goede te veranderen en heeft die geheel verknald.
In plaats daarvan wilden de mensen die macht hadden, deze macht blijven
behouden en zochten zij naar een politiek excuus. De export van
wapens naar onstabiele landen waar idioten alles voor het zeggen hebben
garandeert dat er terrorisme is en terrorisme is het excuus om (nog)
geen echte democratie te worden en de gehele bevolking onder
massa-surveillance te plaatsen.
Als onderdaan van Nederland kan ik bijna niets doen. Maar wat ik kan
doen, doe ik:
- Vrije Software, omdat het staat voor alles waar dictators
niet van houden - Geen commerciële “social media”
- Een bank kiezen die de wapenindustrie niet
financiert
In de jaren ’80 zei mijn geschiedenisleraar dat vanwege dat wat is
gebeurd in 1940, de Nederlandse staat nooit bevolkingsdata met
persoonlijke informatie over iedereen zou bijhouden. Ik hoop voor hem
dat hij wakker is geworden uit zijn sprookje en met mij meedoet met het
ondersteunen van Vrije Software.
Op deze dag wil ik iedereen die betrokken is bij Vrije Software
bedanken, en speciaal zij werken voor GnuPG en het ontwikkelen. Het
gaat uiteindelijk om Vrijheid.
